yağmur kucaklamıştı aşık olduğum bu şehri ben uykumda seni düşlerken. sapasarmalamıştı, öpüşüp koklaşmışlar, aşklarını dolu dizgin yaşamışlardı.ben uykumda seninle aldatırken onu,o sereserpe sevişmişti damlalarla benim var olduğumu bile hatırlamadan,beni umursamadan...ve şimdi hüzün kokuyordu buram-buram,toprak kokusunun ardına gizlenerek.ben nice aşklarımı, kırgınlıklarımı, kızgınlıklarımı ona anlatarak yaşadım,gözyaşlarımı onun koynuna akıttım.onun şevkatli kollarına gömdüm kederli yüzümü.onun şarkısında yaşadım hüznümü...ihmal ettim belki kimi zaman; başka kollarda başka sevdaları yaşadım,başka şarkıları dinledim başka ağızlardan çıkan ama sonunda yine kırıldım yine döndüm ona , sorgulamadan açtı kollarını küçük sevdalısına,büyüyeceksin sende dercesine.şerefe kaldırdık kahrettiğimiz şu yaşama...
bu sabah bulutlar kaplamış yüzünü sevdiğimin.yağmur kokuyor, toprak kokuyor, keder kokuyor;hüznüme hüzün katıyor. tüm yıkılmışlıklarımı anımsıyorum, yüz üstü bırakılışlarımı, gözyaşlarımı doğruların birbir yanlışa yanılışa döndüğünü ve her seferinde onu sokaklarına,denizine, vapuruna sığınışımı,ona sığınışımı.bu sabah da ben kucaklamak istiyorum onu. ama o mağrur gururlu...akmıyor kucağıma,tek yaşıyor küskünlüğünü.şehir benim yanımda ama şekir benden çok uzak...
bir sigara yakıyorum
bir nefes çekiyorum
"geçer be bu da" diyorum...
şehir hüzünlü , ben hüzünlü
tek keyifli sigara dumanı...