bıçak kadar keskin sözlerdi kalbime saplanan ve soğuk çarptığında inceden inceye sızlamasına sebep olan...

ben kendi izdüşümlerimi yaratmak isterken gözlerinde aynadaki suretimi çoktan unutmuşum bile
nafile, herşey nafile...

ben somutlaştırmak istedikce yaşamı,zaten somutluklar yıkmış tüm soyut olanları

soyut olan umut taşıyanmış, somut olanın yalnızlığını görünce anladım.ayaklarım sıkısıkı bağlanmış.düzen somutu ararmış,somutla varolanmış.

ben elimi açtım yinede,belki soyutun bilinmeyenine ve esrarına erişirim diye,umut işte...

kara kaplı defterlerin sayfaları açılır uykusu çalınmış gece yarılarında.bir tarafa doğrular yazılır birtarafa yanlışlar.bir hayat muhakemesi başlar,bir güç savaşı...hangi doğru hangi yanlışın (hangi yanılışın) karşısına dikilmiştir?hangi varolma savaşı hangi yok oluşun küllerindendir?

herkes haklı , herkes güçlü kendince.ama hepimiz yenilmişiz bir kere.her bitişin bir başlangıca gebe olduğuna inanmak istiyoruz,her yenilişin bir dirilişin tohumu olduğuna...

yoruluyoruz.gece yine tepemizde tüm ihtişamıyla ve büyüsüyle...

azat ediyor uykuyu gece...şükran duymamak elde değil.ve tek gerçek olansa şu anda karanlığın insanı büyüleyen kararlılığı...