bebek iken;ilk adımlarında,ilk çıkan dişinde ,ilk sözcüklerinde saklıydı hayata duyduğun beklenti...

altısında;burnunu dayadığın camdan dışarıya hevesten delirerek bakıp iç geçirmendi birgün kırmızı bir bisikletin olması için...

ilkokul yıllarında;ilk yazdığın harfe,ilk anlam kazandırdığın kelimeye,ilk dökülen süt dişine,ilk kitabın hediye edilişine,ilk aşkından aldığın lolipop şekerine sakladın bekletini,onlarla büyüttün kendini...

biraz büyüdüğünde;uzaktan izleyip asla açılamadığın sevdiğin oldu.onun için yazdığın şiirler çocukça yaptığın akrostişlerdi beklentilerin...

büyümede sınır yok biraz daha büyüdün işte;iç geçirmek,uzaktan izlemek olamazdı beklenti,çapkın bakışıp gülüşmelerin oldu beklentilerini dolduran,ürkek konuşmalar masum elele dolaşmalar.aşk her yaşta ayrı...

büyümek iyimi bilinmez ama hayat hayali sevmez gerçek olmalı herşey;büyüdükçe sınavlar,kariyer,idealler,terfiler,ikramiyeler aldı beklentilerini.çocuklarının gelecek endişesi unutturdu kendi isteklerini.onların beklentileri senin beklentilerin oldu,onların düşleri senin düşlerin...

yaş artık deliveren çağlarda değil;emeklilik mi oldu artık beklediğin?huzur mu istiyorsun sadece?belki ziyaretine gelen bir çocuğun neşeli cıvıltısı yeter şu yaşamdan beklenecek herşeye...

ey insan;hayat "beklemeyi" unutmadıkça güzel, "beklentiler "den korkmadıkça senin...

""" ilham perisi öykü atölyesi """