nasıl bi zaman bu yaşadığım.zehirli yaban otları sarıyor sağımı solumu,gösterişli çiçekleri olan...uzanıyorum koklamak için,canım acıyor.koparmak değil ki derdim,kokusunu almak koklayarak anlamak...güzel görüntü yetmiyor artık bana güzel kokular arıyorum...

neye inanacağımı bilemez oldum?sormak istediğim sorular var kafamda listelediğim.ama korkuyorum gerçekleri duymaktan...sinirleniyorum üzülüyorum hatta kahroluyorum duymadığım cevaplarını tahmin ettiğim sorulara...çünkü biliyorum ki sorulunca da incelecek köprüler cevap bulunca da...sormuyorum ama yaşıyorum...

eskiler en naif olanlarıymış yaşananların,eski kristaldense yenisi çin işi vazolardanmış...ama kristalin güzelliğini unutup yenilerin ucuz güzelliğine kapılmışız...gerçi paha biçilmezliği hayatın verdiğin değerle ilgili değil midir ki?

bir de çok özledim bu günlerde,burnumun direğinin sızısını duyarcasına...

iyi düşün ki uzak dursun karabasan...

herkes en iyisini yaşar umarım şu alengirli hayatta...

karman-çorman belki yazılanlar ama anlatılmaya çalışanlar