Kum saati olmuş meğer ruhum;
bir tarafını inceden inceye doldurmaya çalıştıkça
diğer tarafı anadan doğma çıplak kalmış hiç farkına bile varmadan
ve huzuru hiç tatmamış köprüaltı çocuğunun yalnızlığını yaşıyor
bir tarafını inceden inceye doldurmaya çalıştıkça
diğer tarafı anadan doğma çıplak kalmış hiç farkına bile varmadan
ve huzuru hiç tatmamış köprüaltı çocuğunun yalnızlığını yaşıyor
Kum yanı ruhun yıne senın ıcınde, kaybettıgın bırsey yok. Sadece bazı seylerı elde etmenın bedelı bu cıplak hıssetmek.
Yalnızlıga gelınce kendını ozel hıssetme ,etraftakı herkesle aynı duyguyu paylaşıyorsun...
herkes aynı duygu içindeyse madem neden hala kanıksayamıyoruz bu duyguyu
Evet haklısın herkes ayak uydurmanın derdınde kendi yalnızlığına. Bir çeşit hayatta kalma mucadelesi çırpınışları...